ΠΑΡΑΛΥΣΗ ΧΟΡΔΩΝ
Παράλυση φωνητικών χορδών
Ο όρος παράλυση των φωνητικών χορδών αναφέρεται στην υποκινησία ή την ακινησία μιας ή και των δύο φωνητικών χορδών. Η παράλυση μπορεί να είναι νευρογενούς αιτιολογίας (το νεύρο που μεταφέρει το ερέθισμα για την κίνηση των φωνητικών χορδών δεν λειτουργεί) ή μηχανικής αιτιολογίας (έχουν αλλοιωθεί οι δομές που υποστηρίζουν την κίνηση των φωνητικών χορδών). Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να οφείλεται σε συστηματική νόσο των μυών (π.χ. μυασθένεια).
Αιτία της παράλυσης των φωνητικών χορδών μπορεί να αποτελεί κάποια κακοήθεια, κάποιος τραυματισμός, η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα ή κάποια συστηματική νόσος. Ορισμένες φορές δεν ανευρίσκεται η ακριβής αιτιολογία, γι’ αυτό η παράλυση αναφέρεται ως «ιδιοπαθής».
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βραχνάδα και αναπνευστικότητα στη φωνή, φωνητική κόπωση και ενδεχόμενες διαταραχές κατάποσης. Ένα μικρό ποσοστό ασθενών εμφανίζει και συμπτώματα δύσπνοιας. Η θεραπεία στοχεύει αρχικά στην αποκατάσταση του αιτίου της παράλυσης. Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι λογοθεραπευτική, φαρμακευτική (εάν πρόκειται για συστηματική νόσο) ή χειρουργική.